على (ع) فرمود: اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد دشمن نخواهد داشت و اگر تمام دنيا را در گلوى منافق بريزم كه مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت. واين،از آنروست،كه حكم خداى بر زبان پيامبر امى(صلى الله عليه و آله)گذشت كه فرمود: «اى على! هيچ مؤمنى ترا دشمن نميدارد و هيچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت »!
____________________
الحکمة ۴۵
قال عليه السلام : لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِي هذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِي مَا أَبْغَضَنِي، وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِي مَا أَحَبَّنِي وَذلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الاُمِّيِّ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ: يَا عَلِيُّ، لاَ يُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ، وَ لاَ يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ.
____________________
saying 45
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: Even if I strike the nose of a believer with this, my sword, so he may hate me, he will not hate me, and even if I pile all the wealth of the world before a hypocrite (Muslim) so he may love me, he will not love me. This is so because it is a verdict pronounced by the tongue of the revered Prophet who said the following: “O Ali! A believer will never hate you and a hypocrite (Muslim) will never love you.

تا نفس دارم کنم از تو اطاعت رهبرم

بوده بر رخسار تو نور ولایت رهبرم

تاظهور حضرت مهدی دعایم این بُوَد

از گزند دشمنان باشی سلامت رهبرم

کورباد آنکه ندارد این ولایت را قبول

مرگ بر آنکه کند بر تو اهانت رهبرم

خطبه هایت خوارو رسوا میکند بیگانه را

مرحبابر اقتدارو آن شجاعت رهبرم

تو همان سردار عشقی ما همه سرباز تو

از تو میگیریم،چون اذن شهادت رهبرم

رهبرم

رهبر من نور چشمان من است /عشق او آیین و ایمان من است

ذوالفقار حیدری در دست او/ طاعتش میثاق و پیمان من است

سیدی از نسل پاك فاطمه(س) /هم ز نسل شیر یزدان من است

در ولایت وارث آل نبی (ص) /جانشینی از امامان من است

همچو مه تابد به قلب مسلمین/ نائب خورشید پنهان من است

درهدایت سوی حق آرد مرا/ این هدایت سمت قرآن من است

دوستانش دوست می دارم همی/ دشمن او دشمن جان من است

آنكه مهر او ندارد در وجو د/ بی گمان همكیش نادان من است

درسخن چون ابر می بارد به دل/ دركویر خشك باران من است

درحضورش موج دریا دیده ام /در كلامش راحت جان من است

درنگاهش غرق دریا می شو م /واژه هایش در و مرجان من است

قلب تارم را صفایی می دهد /جامع فكر پریشان من است

من مرید آن دل وارسته ا م ا/و مراد و پیرعرفان من است

بوی یوسف می دهد پیراهنش /گرچه خودیعقوب كنعان من است

من چو سنگم او چو كوه بیستون /من چو مورم او سلیمان من است

من چو بلبل او چو باغ پر زگل /من چو برگ اوسروبستان من است

نام او ورد زبانم روزو شب /عشق او درد است ودرمان من است

آرزوی دیدنش دارم به دل /در فراقش شهر زندان من است

ای خوش آن روزی كه بینم رهبرم /ساعتی در خانه مهمان من است

روی خوبش با دوچشمت دیده ای/ چهره اش چون ماه تابان من است

غرق دریای تهاجم را چه غم /ناجی كشتی زطوفان من است

گر چه دشمن نقشه ها دارد بسی/ حامی او حی سبحان من است

در امانت او‹‹ امین ››انقلا ب /در شجاعت شیر میدان من است

راه او باشد ره پیر خمین(ره) /رهرو راه شهیدان من است

افتخار ما بود ‹‹سید علی››/ سرور من جان جانان من است

چون فقیه وعالم است ودین شناس /مرجع تقلید دوران من است

روز ششم ماه تیراز سال شصت /رهبرم جانباز ایران من است

ای خداوندا نگهدارش تو با ش/ چون دعای او نگهبان من است

شعر امروز م كه وصف رهبرم شد/بهترین اشعار دیوان من فرزاد بود