خدا کند نظری سوی ما کند آقا
لبی گشاید و ما را دعا کند آقا

میان خیل هواخواه و بی قرارانش
خوشا کسی که به نامش صدا کند آقا

برابرش چو گداییم و لحظه ای ما را
از این نیاز مبادا جدا کند آقا

شفا همیشه به درمان که نیست،
ای کاش مارا مبتلا کند آقا

هر آنکه بر در این خانه رفته می داند
برای خانه به دوشان چه ها کند آقا

برات داده خداوند نزد او برویم
که حاجتِ همگان را روا کند آقا

تصدقش که همه گنج های هستی را
به یک اشاره ی خود برملا کند آقا

چو گرد راه تکاند طلوع آزادی ست
پرندگان قفس را رها کند آقا

به کعبه می رود و با ندای خود حق را
به گوش مردم دنیا رسا کند آقا

که گفته مذهب ما اشک و آه و اندوه است؟
ببین چه جشن و سروری به پا کند آقا

جز او به هیچ کسی دل نداده ایم، مگر
به لطف خود سری از ما سوا کند آقا

خدا کند اگر این شعر دست او برسد
لبی به خنده گشاید، صفا کند آقا